Wednesday 9 February 2011

Single Girl



 Σκεφτόμουν καιρό να γράψω κάτι για τις "singles". Δεν μπορώ να το μεταφράσω ως "ελεύθερες" όπως συνηθίζεται στη χώρα μας γιατί διαφωνώ (όπως και με τη λέξη συ-ζυγός). Τα περι ελευθερίας και ζυγού ας μην τα πιάσουμε τώρα γιατί είτε είσαι single είτε "σύζυγος", αυτά τα κουβαλάς μέσα σου.....
Σκεφτόμουν λοιπόν και αποφάσισα να δώσω το λόγο σε ένα single girl που αγαπώ πολύ και της οποίας το γράψιμο θαυμάζω απεριόριστα.....
My dear "OWL", η πίστα δική σου!

  Single girl σημαίνει διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές ηλικίες. Άλλο νόημα στα 20, άλλο στα 25, στα 30, στα 40, στα 60. Είναι ο χρόνος και η προσωπικότητα που καθορίζουν αν θα σημαίνει ελευθερία, παιχνίδι, θλίψη, πόνο, ηρεμία, ξεγνοιασιά, ελαφρότητα.
Για εμένα φέτος, στα 33 μου χρόνια σημαίνει για πρώτη φορά ελπίδα.
Μόλις είδα το Blue Valentine. Πέρα από την ίδια την ταινία –που είναι βαθιά ανθρώπινη και γι’ αυτό καταπληκτική- ήταν δύο στιγμές που με συγκλόνισαν.
Μια σκηνή (δεν θα πω ποια) σαν να βγήκε από το πανί και μου τράβηξε ένα γερό χαστούκι. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πόσο κακό έχω κάνει στον εαυτό μου εν ονόματι του έρωτα. Πόσο πόνο, πόση απαξίωση, πόση βία μου έχω ασκήσει όχι απλώς για να μην είμαι single, αλλά για να νιώσω λίγη τρυφερότητα, για να νιώσω πως κάπου βρίσκεται το «δικό» μου σπίτι ακόμη κι αν στην ουσία ήταν πιο σάπιο και από το βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Αναλογιζόμενη κάποιες από τις εμπειρίες μου απορώ ειλικρινά πώς τις έχω ζήσει εγώ. Και να μου το λέγανε δεν θα το πίστευα. Με πιάνει φρίκη και ντρέπομαι τον ίδιο μου τον εαυτό μου. Αν μπορούσα θα γύρναγα πίσω τον χρόνο και θα μου φώναζα «αγάπη τρέχα, σήκω φύγε από εδώ».
Με τη μάνα μου δεν θέλω να συζητάω πολλά για τις σχέσεις μου. Εδώ και χρόνια. Συζητώντας όμως μια μέρα γενικώς μου είπε μια κουβέντα τόσο φωτεινή μες την απλότητα της «χωρίς τις εμπειρίες αυτές δεν θα ήξερες». Δεν θα ήξερες.
Στην ταινία, σε εκείνη τη σκηνή άρχισα να κλαίω. Ένα single girl που τυχαίως καθόταν ανάμεσα σε 2 ζευγάρια. Ένα αγνώστων, ένα των αγαπημένων μου φίλων.  Ο άντρας της φίλης μου πήρε το χέρι της στο δικό του εκείνη τη στιγμή, και η φίλη μου τι έκανε; Γύρισε και έπιασε το δικό μου γιατί ήξερε. Κι εκεί ήρθε η δεύτερη συνειδητοποίηση: όταν βρεις το αληθινό σου ταίρι, Ξεχειλίζεις. Η Ν. βέβαια υπήρξε πάντοτε γενναιόδωρος άνθρωπος. Έγινε ακόμη περισσότερο.
Φέτος λοιπόν, νιώθω το single girl ως μεγάλη τύχη γιατί σημαίνει πως διατηρώ το δικαίωμα να ξανά- επιλέξω. Σταμάτησα το κλαψούρισμα για όσες μάρκες έχασα ποντάροντας σε λάθος ανθρώπους. Τώρα είναι σαν να λέω «πάρε το ρολόι, τα σκουλαρίκια, το αμάξι και ό,τι έχω και φέρε μου μια κάσα με μάρκες». Γιατί φέτος ποντάρω σε εμένα και στη δύναμη να στέκεσαι μόνη σου και να ακουμπάς το χέρι σην καρδιά και το ένστικτο σου. Και να γυρνάς «αδέσποτη» όπως μου είπε φέτος ένας φίλος όταν του είπα ότι θα πάω μόνη μου σε πάρτυ. Α-δεσποτη. Ελεύθερη δηλαδή. Ελεύθερη από τη φαντασίωση ότι είμαι δεσμευμένη. Ελεύθερη από τη φαντασίωση ότι ο άλλος θα γίνει εκείνος που θα με κάνει χαρούμενη. Ελεύθερη από τα ψέμματα. Φέτος λέω «ή θα βρω τον άνθρωπο μου ή όχι» και προσπαθώ να βρω τη δύναμη να καλωσορίσω το πρώτο ενδεχόμενο ή να μπορέσω να αντέξω το δεύτερο. Χωρίς παραμύθια, δεκανίκια και καθρέφτες απλώς και μόνο για να με συντροφεύει ο αντικατορπτισμός της φαντασίωσης μου.
Η μοναξιά με έχει κάνει χίλιες φορές να επιστρέψω εκεί που ξέρω ότι δεν θα νιώσω ευτυχισμένη. Γιατί είναι στιγμές που με τσακίζει και που ένα κομμάτι μου διψά για επαφή την ίδια στιγμή που ένα άλλο του ρίχνει από απέναντι βελάκια. Kαι έτσι πιάνω κάθε φορά να ταϊσω την ανάγκη ενός αισθαντικού κομματιού μου με το άρωμα από το μπλουζάκι του για να νιώσω ότι ζω. Μόνο που τώρα ξέρω πως αυτή διαρκεί μια στιγμή. Και μέχρι να μετρήσω ως το 10 ξέρω, ότι θα θυμηθώ γιατί εδώ ζω μια μόνο στιγμή και όχι μια ζωή.
Πρέπει κάτι να αδειάσει για να γεμίσει.
Τελικά όμως πιστεύω ο όρος «single girl» δεν νοηματοδοτείται επαρκώς. Γιατί single girls είμαστε όλες και καμία. Είμαστε οι αδέσμευτες, αλλά και οι δεσμευμένες, εκείνες τις στιγμές που θα ξυπνήσουν λίγο πιο νωρίς, θα φτιάξουν τον καφέ τους και θα αρχίσουν να ξύνουν ένα σημαδάκι στο τραπέζι της κουζίνας διερωτούμενες αν τελικά ζουν αυτό που ήθελαν. Ταυτόχρονα όμως καμία μας δεν είναι single όσο έχουμε δίπλα μας καλούς συντρόφους ή ανθρώπους με μεγάλες καρδιές που θα μας πουν «μα τι ωραία είναι τα μαλλιά σου σήμερα!» γεμίζοντας τις ψυχές μας με δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια.

2 comments:

  1. ..."Πρέπει κάτι να αδειάσει για να γεμίσει"...
    πόσο αληθινή φράση και πόσο δυνατή για όσες single το έχουμε ζήσει.
    Εγώ θα πω μόνο KEEP WALKING που λέει και ο Johny και μια αγαπημένη φράση που μου άλλαξε τη ζωή και με οδήγησε στην απόλυτη ολοκλήρωση: όσο πιο χαμηλά φτάσεις, τόσο πιο ψηλά θα ανέβεις!

    Γεια σου Μαριάννα με τα ωραία σου! (ποστ)

    ReplyDelete
  2. Θα συμφωνήσω efal με την τελευταία σου φράση...όσο πιο χαμηλά φτάσεις, τόσο πιο ψηλά θα ανέβεις!!!
    Και φυσικά όταν πιάσεις πάτο, τότε σίγουρα θα ανέβεις!!!

    ReplyDelete