Sunday 28 October 2012

ΧΡΥΣΟ .... ΟΧΙ

Ημέρα του ΟΧΙ σήμερα. Δεν πήγα στην παρέλαση γιατί τώρα μένουμε στο Λονδίνο. Είμαι απο αυτούς που έφυγαν. Φυσικά και δεν μου άρεσε η αστάθεια, η οικονομική ανασφάλεια και το μαύρο σύννεφο που μαζευόταν σιγά σιγά πάνω απο τα κεφάλια μας. Οι κοντινοί μου όμως ξέρουν οτι κατοικώ κυρίως στο μέλλον, και το μέλλον που έβλεπα είχε ένα κοινωνικό σκότος. Κάτι άλλο που επίσης γνωρίζουν οι κοντινοί μου είναι οτι είμαι αισιόδοξη και οτι πράγματι, πιστεύω στο καλό. Όχι στο χολυγουντιανό happy end, αλλά στο οτι το φως πάντα στο τέλος υπερισχύει. Αρκεί αυτό το "φως" να μη λάμπει σα "χρυσός".....
Εχθές διάβασα στο facebook post της "ξένης" καρδιακής μου φίλης εδώ στην Αγγλία το εξής άρθρο για τη "Χρυσή Αυγή" στην εφημερίδα Guardian. Η φίλη μου είναι απο την Τaiwan και έχει μεγαλώσει στην Αγγλία. Έγραψε λοιπόν στο facebook:
Spread this article. The atrocity of fascism must not return. Greece is becoming vulnerable and the whole of Europe must pull together take responsibility to prevent a repeat of history. We must not allow 'ethnic cleansing' to happen!
(Διαδώστε αυτό το άρθρο. Η φρικαλεότητα του φασισμού δεν πρέπει να επανέλθει. Η Ελλάδα γίνεται ευάλωτη και όλη η Ευρώπη πρέπει να συγκροτηθεί και να πάρει την ευθύνη για να εμποδίσει μια επανάληψη της ιστορίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε μια εθνοκάθαρση!)
Συγκινήθηκα για αυτό που έκανε. Ένας άνθρωπος που το μόνο που έχει κοινό με την Ελλάδα είναι μια στενή φιλία, απευθύνεται σε όλους τους υπόλοιπους φίλους και γνωστούς της μιλώντας με  έντονο ενδιαφέρον για τη χώρα μου. Θα δείτε παρακάτω γιατί σημειώνω την πράξη της, πέρα απο το προσωπικό μου συναίσθημα.
Διαβάζοντας το εξαιρετικό και καλογραμμένο αυτό άρθρο, άρχισα να νιώθω τη θερμοκρασία μου να ανεβαίνει. Ο θυμός μου για αυτό που γίνεται, και αυτό που έρχεται με έβαλε σε διαδικασία συναγερμού. Είναι η ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ αυτή που καταστρέφεται.
Καλά, εσύ δεν έφυγες για να μην αντιμετωπίσεις την καταστροφή - θα μπορούσε να μου πει κάποιος. Ναι για αυτό έφυγα. Όταν ο κίνδυνος χτυπάει κανείς είτε μένει και παλεύει (fight) είτε φεύγει (flight). Αυτές είναι οι δυο μοναδικές αυτόματες αντιδράσεις που όλοι έχουμε βιολογικά. Εγώ επέλεξα το δεύτερο γιατί είναι το μόνο που θα μου επιτρέψει να παλέψω, πάντα με το δικό μου μυαλό. Μάλιστα μου φαινόταν αστείο όταν άνθρωποι βάφτιζαν την κίνησή μου "γενναία". Γενναία όχι, στρατηγική ναι. Καλά και γιατί τώρα γράφεις το ποστ θα μπορούσε να με ρωτήσει κάποιος άλλος.
Γιατί διαχωρίζω την εξωτερική απο την εσωτερική καταστροφή. Και εδώ μιλάμε για μια απειλή που δεν έρχεται απο έξω και κάπως θα αντιμετωπιστεί αν υπάρχει γερό εσωτερικό. Εδώ μιλάμε για μια εσωτερική, εξαιρετικά οργανωμμένη και σκοτεινά επικίνδυνη καταστροφή.  Μιλούσα με την αδελφή μου και μου είπε το εξής σοφό "ο κόσμος προσπαθεί να βρει μια υπερηφάνια όταν έχει τσαλαπατηθεί και εξευτελιστεί η ταυτότητά του."
Το δέχομαι αυτό που είπε. Το καταλαβαίνω. Είσαι Έλληνας; Είσαι κακομοίρης, πεινασμένος... Τουλάχιστον έτσι μας προβάλουν στο εξωτερικό. Και έτσι είναι για πολλούς ανθρώπους (βάζω το κακομοίρης στην άκρη γιατί δε θέλω να το δεχτώ). Δεν είμαι πολιτικός, ούτε ιστορικός και η κοινωνιολογική μου γνώση είναι περιορισμένη σε κάποια μαθήματα.
Είμαι όμως Ελληνίδα και μπορώ να σκέφτομαι. Και μάλιστα μπορώ να σκέφτομαι χωρίς την πίεση μιας απογυμνωτικής πραγματικότητας. Έτσι λοιπόν, διαβάζοντας το άρθρο μένω στο σχόλιο οτι η "Χρυσή Αυγή" (πάντα απο εμένα θα είναι μέσα σε ειρωνικά εισαγωγικά αυτό το όνομα) καλύπτει τα κενά που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και τα κενά είναι ερρεβώδη. Που να εστιάσει κανείς την πίστη του οτι κάτι θα φτιάξει; Απο που να ζητήσει κανείς προστασία;
Θα προσθέσω, που να μεταθέσει κανείς το θυμό του, τον άγριο εαυτό που θέλει να φτάσει στο έγκλημα όταν κανείς νιώθει στο πετσί του την αγωνία, τον εξευτελισμό, την πίεση και την αδικία; Η μετάθεση είναι ένας μηχανισμός άμυνας στην ψυχανάλυση όπου μεταφέρουμε δικά μας μη αποδεκτά συναισθήματα σε κάποιον άλλον, έτσι η βία του κάθε χρυσαυγίτη είναι και δική μας (μη αποδεκτή για εμάς, αλλά δικαιολογημένη απο εκείνον/η) βια.
Όταν ο άνθρωπος αγχώνεται υπερβολικά "παλινδρομεί". Αυτό το δεχόμαστε στα παιδιά μας όταν αρχίζουν να μωρουδίζουν με τον ερχομό ενός άλλου μωρού ή όταν κατουριούνται στο κρεββάτι τους μετά απο κάποιο στρεσογόνο γεγονός στη ζωή τους. Γιατί δεν το δεχόμαστε λοιπόν για τον εαυτό μας; Να δεχτούμε δηλαδή οτι αναζητούμε την απόλυτη προστασία απο έναν "δυνατό" άλλο βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση του αδύναμου. Να δεχτούμε οτι σταδιακά βουτηγμένοι στους υπέρογκους λογαριασμούς και στους μειωμένους μισθούς, χάνουμε την αίσθηση του γκρι και όλα γίνονται μαύρα ή άσπρα, καλά ή κακά με την αίσθηση του δεύτερου να κερδίζει ολοένα έδαφος. Στην ψυχανάλυση λέμε οτι όταν κανείς δεν αντέχει άλλο τον ψυχικό πόνο κάνει "σχάση". Πιο εύκολο να πεις οτι οι μετανάστες είναι οι κακοί που μας κλέβουν και οι χρυσαυγίτες οι καλοί που μας προστατεύουν αντί να δεις οτι υπάρχουν μετανάστες που προσπαθούν να επιβιώσουν, "ξένοι" άνθρωποι στο εξωτερικό που δεν έχουν κανένα συμφέρον και που νοιάζονται για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα (όπως η φίλη μου), και Έλληνες που μας χρησιμοποιούν ως πιόνια με ένα σιχαμερό "τσαμπουκά" που την ίδια στιγμή που σε "προστατεύει" σου αφαιρεί κάθε δικαίωμα ύπαρξης.
Μου κάνει εντύπωση που η Χρυσή Αυγή θέλει όλους τους ξένους έξω, μετανάστες και Ευρωπαίους, Γερμανούς ουσιαστικά (μιας και η Μέρκελ είναι εξαιρετικό σύμβολο της κακιάς μαμάς). Πως θα τους διώξεις όταν τους αποπνέεις φίλε; Θα διώξεις τη Μέρκελ με το να είσαι φασίστας; Συγχαρητήρια... είσαι ακόμη ένα θλιβερό πιόνι του ίδιου σου του φόβου, του τσαλακωμένου μικρού, φυλακισμένου εαυτού σου.
Έχω έναν νέο ασθενή που είναι καθηλωμένος μέσα στο σπίτι λόγω ψυχοσωματικών πόνων. Το μόνο που μπορεί να κάνει για να το παλέψει είναι να διατηρήσει ελεύθερο το μυαλό του και να σκεφτεί.
Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, ας γυρίσουμε στον εαυτό μας. Μόνο εμείς μπορούμε να τον ενδυναμώσουμε. Κανείς άλλος δεν έχει το κλειδί. Κανένας πολιτικός, καμία φιλοσοφία, καμία ψυχανάλυση. Ποτέ δεν μπορώ εγώ σαν ψυχολόγος να βοηθήσω κανέναν αν ο ίδιος δεν το θέλει, και δεν είναι έτοιμος/έτοιμη να δουλέψει.
Το ξέρω οτι χρειάζεται κάποιος να οδηγήσει. Ο κόσμος ψάχνει καιρό για έναν Μεσσία, και ένας ηγέτης σωστός είναι όσο αναγκαίος όσο η αναπνοή. Ένας ή πολλοί; Διαβάζω τώρα τη βιογραφία του Γκάντι- ΓΙΝΕ ΕΣΥ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Είμαι αφελής, αδαής, χορτάτη; Ισως. Δεν με πειράζει το πως θα χαρακτηριστώ. Με πειράζει όμως να μη μιλήσω όταν βλέπω καθαρά οτι ό,τι λάμπει δεν είναι "ΧΡΥΣΟΣ", και οτι η αυγή αν συνεχίσουμε έτσι θα είναι μαύρη ή μάλλον κόκκινη, βουτηγμένη στο αίμα και τη βια. ΟΧΙ λοιπόν. ΟΧΙ. ΟΧΙ. ΟΧΙ. Και ναι ο φασισμός είναι κολλητικός (δες το τέλος του άρθρου της guardian).

1 comment:

  1. Συμφωνώ ότι εδώ φαίνεται ότι υπάρχει μια εσωτερική απειλή, σε αντίθεση με το 1940, που η απειλή ήταν εξωτερική και το ΟΧΙ ήταν ομόφωνο. Ο διχασμός ωστόσο στη χώρα μας είναι γνωστός ιστορικά. Φαίνεται να έχουμε ένα διχασμένο "φασιστικό" στοιχείο στην ιστορία μας, παρότι όταν αυτό είχε έρθει απ'έξω, μάλλον ενωθήκαμε. Φαινομενολογικά, μοιάζει να είναι ένα στοιχείο που εφαρμόζει τη βία και την τρομοκρατία προκειμένου να μείνει "πιστό" σε ιδεολογίες που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για προσωπική σκέψη και για το διαφορετικό.
    Νομίζω, από τη μία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μπορεί να αντιπροσωπεύει μια παραμορφωμένη ανάγκη μας για ένα πλαίσιο με κανόνες που να αφορούν όλους μας και την εφαρμογή του. Από μια άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε να δούμε πως μπορεί να εμπεριέχει την ανάγκη μας να προβάλλουμε την πηγή των φόβων μας και των ανησυχιών μας, αλλού, στο "ξένο" και το "διαφορετικό". Ακόμα, θα μπορούσαμε ίσως να δούμε σε αυτό, την απαξίωση του Κράτους και την "ανάληψη" του έργου του από αυτές τις φασιστικές ομάδες, αλλά και άλλα στοιχεία.
    Το σίγουρο πάντως είναι ότι υπάρχει κάτι μέσα σε αυτό το "φασιστικό" στοιχείο, το οποίο αφορά μια όχι αμελητέα μερίδα Ελλήνων και χρειάζεται να κατανοηθεί και να απαρτιωθεί, προκειμένου να αποφευχθούν οι αποχρώσεις, στις οποίες αναφέρεσαι, για την "αυγή" που αναμένεται για την Ελλάδα. Η τρομοκρατία και η βία ασφαλώς δεν μπορούν να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση της αναγκαίας "αυγής", καθώς αφορούν πράξεις χωρίς τη δυνατότητα της αναγκαίας σκέψης για να παραχθεί κάτι νέο στην Ελληνική Κοινωνία που θα προάγει την "υγεία" και την ανάπτυξή της.
    Εγώ, λοιπόν, τονίζω ανάμεσα στα ΟΧΙ σου, ένα ΟΧΙ στην απουσία προσωπικής σκέψης και δράσης από τον κάθε Έλληνα, καθώς η τρομοκρατία, ανάμεσα σε άλλα, απειλεί εσκεμμένα σε αυτή του τη δυνατότητα.

    ReplyDelete